Tegenhetlicht

Terug naar de Oude paden

Tagarchief: verlossing


door 2 reacties

YHVH’s huwelijksconcept onder vuur

Recentelijk hebben we met een paar vertrouwde mensen het onderwerp polygyny/polygamie besproken en de tendens die zich in de Messiaanse beweging vertoont in passieve en actieve setting.

We constateren dat het niet een lokaal fenomeen is, maar gewoon in de volkeren opdoemt, waar mensen terugkeren naar de geschreven Torah. We zijn in de woestijn der volkeren en aldaar worden we beproefd, net zoals de kinderen Israels destijds

Velen onder ons hebben zich niet ingelezen of hebben er eenvoudig niet over nagedacht, dat er mensen zullen komen die hen stevig aan de tand gaan voelen zodat men bij gebrek aan voorbereiding zich tenminste ongemakkelijk voelt of ook in die richting gaat denken.

We zijn voorbij de berg, alwaar we de leefregels van Abba YHVH aanvaard hebben als het huwelijkscontract en in de woestijn der volkeren worden we op ons antwoord beproeft of ons “ja” ook werkelijk een “ja” is.

Diverse zaken zullen ons tegemoet komen, overrompelen of kruisen en het is zaak om wakker te zijn en te blijven.

Daar ik drie jaar geleden werd geconfronteerd met het meervoudig huwelijk in de  messiaanse beweging en bewust geworden er over begon te lezen hoe het schriftuurlijk wél in elkaar stak, was die info een stap op weg. Later ben ik er zelf over gaan schrijven (1).

Recentelijk kwam het in een stroomversnelling en kwam er nieuwe schriftuurlijke informatie in het licht dat ik met u wil gaan delen..

Het onderwerp  is het denken te mogen hebben van meer vrouwen in één gezin binnen één voordeur, wat bekend staat als polygamie of polygyny.

Ik heb de info in een vraag en antwoord opgesteld en wanneer u persoonsvormen tegenkomt is dat eigenlijk algemeen bedoeld. Het gaat om de kern van de zaak.

Wat te zeggen van 1Co 7:4  De vrouw heeft de macht niet over haar eigen lichaam, maar de man; en desgelijks ook de man heeft de macht niet over zijn eigen lichaam, maar de vrouw. 

Er zijn messiaanse broeders die denken dat “het” is toegestaan. Een voorbeeld: wat zou uw antwoord zijn op mannen die denken dat ze geen overspel doen als ze een tweede vrouw kunnen nemen die maagd is en geen zuster? Wat zegt het geschreven Woord erover?  Hos 4: 6 Er zijn echt zo weinig mannen (ook vrouwen) die hier over durven te praten met antwoorden uit de Schrift én uit ervaring. Omdat de meeste mannen / broers de juiste antwoorden niet kennen, kunnen ze zichzelf en hun (toekomstige) vrouwen niet beschermen. Afgezien daarvan zijn de meeste van hen niet moedig genoeg om hun mening hiertegen te delen. Is dit het effect van de vloek van stilte, waar Amanda Buys het over heeft?

Antwoord: Vergelijk  het met dezelfde kwestie dat Israël een koning (1 Samuel 8) zoals de naties wilden. Het was niet het plan van Yah.
Ook Malachi 2 spreekt over de vrouw van je jeugd- Maleachi 2:14,15. Afwijzing en bitterheid worden alleen maar erger in polygamische situaties
Welk een destructieve afwijzing is het wanneer het onderwerp van “meerdere vrouwen” ter sprake komt … hoe zelfs afwijzing een grote rol speelde bij Lea en Rachel, en zelfs de zonen van Jacob weerspiegelden de afwijzing van Jozef!
Prijs Yah! Er waren gevolgen na Gan Eden, maar in Yeshua herstelde Hij ons en we zijn nu in Zijn priesterschap (Hebreeën 6 tm 10). We kunnen geen gezinnen  bouwen op basis van polygamie of irrationele echtscheiding. Bedroevend dat dit polygamie-probleem weer is opgedoken …

Mensen die pro-polygynie zijn, vertellen ons dat het geen zonde is om een tweede vrouw of meer te nemen. Naar mijn mening breken mannen die daar de voorkeur aan geven het verbond tussen hem en zijn enige vrouw, verlaten haar vanwege het verbroken verbond met zijn eerste en officiële vrouw. Is dat ook overspel?

Antw.Yeshua kwam om het plan van YHVH opnieuw te zetten en met Zijn verlossingswerk plaatste Hij ons terug in het  Melchizedek priestersschap, waarmee Hij de voorwaarde en conditie van het huwelijksverbond terugzette naar het origineel concept vanuit Gan Eden. Waarom zou Paulus anders in Titus en Timotheüs hebben kunnen schrijven over het hebben van één vrouw? Daarom denk ik dat het een zonde is om een tweede vrouw te nemen door het breken van het trouwverbond met de eerste vrouw.

Er zijn mensen die met hun meervrouwentheorie een bewijs willen leveren voor de gedachte dat YHVH twee bruiden koos, maar het was één koninkrijk, één natie en het zal weer één natie worden. Als Juda en Israël twee zussen zouden zijn, was het ook niet toegestaan voor een ouderling, dus ook niet voor onze Bruidegom. Maar Juda en Israël zijn twee delen van één bruid, omdat zij beiden voorheen één volk waren en niet twee verschillende.Toch?

Antw:  1 Timothy 3: 1-13 is heel specifiek over het hebben van 1 vrouw. Een interessante vraag die we zouden kunnen stellen aan degenen die polygamie over meer vrouwen promoten: in hoofdstuk 3 wordt vermeld dat het huis op orde moet worden gehouden, onder welke omstandigheden hebben we volgens de Bijbel een polygaam huis ‘in orde’? Ja, het is heel triest als mannen het idee van Echad niet met woorden uit de Schrift kunnen verdedigen.Het Nieuwe Testament leert over hoe het huis in orde is. Wanneer meer mensen in gaan zien dat Vaders gezegende huwelijksplan en dat kunnen verwoorden en onderbouwen met het Woord, dan kon er een andere discussie zijn met deze mannen die positief over polygamie denken. Misschien dat  ze twee keer zouden nadenken als ze de schade wisten die het veroorzaakt…?

Echad van twee

Polygamie is geen gezonde manier om gemeenschappen op te bouwen of door te geven aan onze generaties. Ik geloof dat het vers in Titus 1: 5-6 ons wijsheid geeft om het oorspronkelijke plan uit te voeren dat één deel / rib, één vrouw, één echad wordt

Ongeloof

 Wat Abraham toestond met Hagar was een daad van ongeloof. Ze hadden de belofte van Isaac al, dus technisch gezien was Saraí niet onvruchtbaar. Het was een kwestie van het aanvaarden van de belofte versus de omstandigheden. Dezelfde gewijzigde tijdlijn  zien we toen de Israëlieten Yah bij de Sinaï verwierpen en Mozes in plaats daarvan vertelden dat ik geloof dat zij dan het ambt van koninklijk priesterschap zouden hebben ontvangen (dit laatste is boeiend genoeg om uit te zoeken)

Wat als?

Omdat Abraham over en door Melchizedek werd onderwezen, en hij zo het hele plan van verlossing uit de tuin kende, maakt dat de acceptatie van Hagar door Abraham nog serieuzer omdat het de deur naar polygamie opende in de afzonderlijke bloedlijn. Wat als Abraham tegen Sara “nee” had gezegd?

Evenbeeld verder uitgewerkt

Yah maakte één Adam en scheidde ze in twee mensen tot een man en een vrouw, om herenigd te worden als één en met verschillende rollen om elkaar aan te vullen.  Genesis 1:27 Dus schiep Elohim de mens naar Zijn eigen beeld, naar het beeld van Elohim schiep hij hem, mannelijk en vrouwelijk creëerde hij hen. Zou  ‘t  hetzelfde betekenen als wat Messias zei over ” Zij zijn één”  Joh 10:38 ? Maar indien Ik ze doe, en zo gij Mij niet gelooft, zo gelooft de werken; opdat gij moogt bekennen en geloven, dat de Vader in Mij is, en Ik in Hem. 

Nut van scheuring

1Co 11:19  Want er moeten ook ketterijen onder u zijn, opdat degenen, die oprecht zijn, openbaar mogen worden onder u.

Het is diep verdrietig dat mispacha/familie in het huis van Yaacov, die zo degelijk en sterk zijn geweest in hun gelijkgestemde overtuigingen met de rest van ons Efraïmieten, zich nu zo diep verdiepen in dit onderwerp als polygamy …

Solomon O Lopez reikte ons de podcast aan die hij samen met  Tzefanyah Pappas maakte ,waarin hij bijna aan het einde van het gesprek ditzelfde onderwerp aanhaalt naar aanleiding van het onderwerp Afwijzing. Het is een bemoediging als een broeder (2) opstaat om aan de hand van het geschreven Woord gaat vertellen dat polygyny YHVH’s concept niet is en waar dat in het Woord beschreven staat.

https://beyondthemountain.org/a-discussion-of-the-spirit-of-rejection/

Wordt vervolgd

1. https://tegentlicht.com/2018/01/10/samen-adam/

2. Andrew Gabriel Roth: https://tegentlicht.com/2019/03/28/opkomen-tegen-de-god-tolereert-meerdere-vrouwen-mythe/comment-page-1/

2. Brad Scott: https://tegentlicht.com/2018/05/09/twaalf-schoonmoeders/

 


door Een reactie plaatsen

Egyptische afgoderij


“Over het algemeen denken we niet dat de arme tot slaaf gemaakte Israëlieten in Egypte schuldig zijn aan hun harde omstandigheden, en we schrijven hun spirituele toestand in de woestijn (anders dan het fiasco van het gouden kalf) niet toe aan een soort afgodenaanbidding en verbinding met de Egyptische goden. Maar Ezechiël hoofdstuk 20 maakt heel duidelijk dat onze voorouders zichzelf verontreinigden met de goden van Egypte. YHVH zegt in duidelijke bewoordingen: “… zij rebelleerden tegen Mij en wilden Mij niet gehoorzamen. Zij wierpen niet alle gruwelen weg die voor hun ogen stonden, noch verlieten zij de afgoden van Egypte” (vers 8). hetzelfde vers had dit allemaal “in het midden van het land Egypte” plaatsgevonden.

Afgezien van Ezechiël verifieert een andere schrijver van de Schrift dit. Iemand die een eerste ooggetuige van de toestand van zijn broeders was. Het is niemand anders dan Joshua, die dit feit niet slechts één keer, maar twee keer vermeldt. (Dan is er ook Amos in 5: 25-26, waarvan de korte beschrijving wordt herhaald in Handelingen 7: 42-43.)

Toen Joshua op het punt stond te bestaan, het stadium van het leven, herinnerde hij zich de geschiedenis van het volk, herinnerde hen aan wie zij moesten dienen, terwijl ze tegelijkertijd hen aanspoorden en uitdagen: “Nu daarom, vrees YHVH, dien Hem in oprechtheid en in waarheid, en leg de goden weg die uw vaderen aan de andere kant van de rivier en in Egypte dienden. Dien YHVH! “(Jozua 24:14 nadruk toegevoegd). De ‘overkant van de rivier’ verwijst naar de pre-abramithische dagen, maar ‘in Egypte’ is een vrij sterke en duidelijke aanklacht, die minder verschoonbaar is.

De andere aflevering, waarin Joshua te maken kreeg met dit pijnlijke onderwerp, deed zich veel eerder voor. Het was bij de toegang van de Israëlieten tot het land. Daar, in Gilgal, werden zij die in de woestijn geboren waren, besneden, een actie die ook was bedoeld om: “de smaad van Egypte van u af te werpen. Daarom wordt de naam van de plaats Gilgal genoemd “(Jozua 4: 9). Het “rollen” van de “smaad van Egypte” is “galot” – letterlijk rollen of wegrollen, terwijl de gelijkenis met de naam “Gilgal” heel duidelijk is. Het werkwoord “galo” of “galot” deelt dezelfde stam als “gilool” of “giloolim” (meervoud). Dit is wat de “afgoden van Egypte” worden genoemd in de bovengenoemde Ezechiël 20 schrift. De “gooloeliem” zijn “ballen”. Wat voor soort “ballen”? Ze zijn wat de Tanach mestballen noemen, en gebruiken een ander woord met dezelfde wortel – glaliem.

Dus wat is de connectie van “mestballen” met de “afgoden van Egypte”? Een van Egypte’s vereerde en vergoddelijkte wezens was de mestkever. Scarab is een mestkever, die wanneer hij zwermt en provender verzamelt, dit doet door het in een bal te vormen en het naar zijn bestemming te rollen. Toen Joshua’s altaar werd ontdekt op de berg Eyval (de vloedberg) in de jaren 1980, werden verschillende van deze door de mens gemaakte scarabs opgegraven. Dit was een duidelijk bewijs dat onze voorouders dit item van de ‘smaad van Egypte’ vereerden en het rondvoeren en zelfs doorgeven aan hun kinderen die het land Israël binnengingen. Chuck Missler beweert zelfs dat deze scarabs of kevers de “zwermen” waren – arov in het Hebreeuws – die de vierde plaag vormden. https://www.khouse.org/articles/2000/263/

De tien plagen die YHVH Egypte oplegde waren niet alleen bedoeld tegen de soeverein van Egypte, de farao, maar ook tegen de ‘goden’ van dat land. In de tijd van de laatste plaag, maakte YHVH de verklaring dat de goden van Egypte het doelwit waren van Zijn aanval (evenals de levende wezens van dat land). Inderdaad, zoals je waarschijnlijk weet, was elk van de plagen gericht tegen een van de afgoden van Egypte (zie bovenstaande link).

In feite zien we dat zelfs voordat het seizoen van de tien plagen begon, YHVH al Zijn macht bewijst tegen een van de goden van Egypte. YHVH oefent zijn gezag uit en verklaart: “En de Egyptenaren zullen weten dat ik YHWH ben, wanneer ik Mijn hand uitstrek over Egypte …” (Exodus 7: 5). “Uitrekken” is in dit geval “ne’to’ti” (het werkwoord dat “nato” is – zijn wortel is middag, tet, hey, n.t.h). Dit werkwoord geeft de leidende of wijzende richting aan, en dus in vers 9, wanneer A’haron wordt verteld om zijn staf te werpen, wordt dit artikel aangeduid met “ma’teh”, afkomstig van dezelfde wortel. A’haron en Moshe moesten de autoriteit van YHVH vertegenwoordigen over de heersende machten van Egypte, zowel de natuurlijke als het bovennatuurlijke. Inderdaad, wanneer A’haron zijn staf voor Par’oh werpt verandert het in een slang, die in het Hebreeuws “tannin” is, letterlijk een alligator. Zo toonde YHVH Zijn macht over een van de krachtigste symbolen van Egypte. In feite, in Ezechiël 29: 3 wordt Par’oh zelf aangesproken als de “grote tannine” (vertaald “monster”), dat is de grote alligator (zie voor hetzelfde idee ook Ez 32: 3). De regel en autoriteit van Egypte wordt daarom gesymboliseerd door dit schepsel dat de Nijl bewoonde, en was de eerste die werd uitgedaagd door Elohim. (Voor meer informatie over de alligators en hun rol in het Egyptische Pantheon, zie https://en.wikipedia.org/wiki/Sobek)

Het is niet louter toeval dat de plagen die deze wereld en haar systemen moeten treffen, zoals beschreven in Openbaring beschreven lijken ze de plagen te weerspiegelen die de Egyptenaren overkwamen, voordat YHVH Israël uit hun midden wegvoerde. Het feit echter dat de Israëlieten zelf niet vrij waren van dezelfde soort afgoderij, moet niet over het hoofd worden gezien, vooral als we terugverwijzen naar de passage “overgangsperiode” van Ezechiël 20: 33-38. In de verzen 38 en 39 lezen we het volgende: “Wat u betreft, o huis van Israël,” aldus zegt de Heer YHVH: ‘Ga, dien een ieder van u zijn afgoden – en hierna – als u mij niet wilt gehoorzamen; maar profaan Mijn heilige naam niet meer met uw gaven en uw afgoden. “” Zou het u verbazen om te ontdekken dat het woord daar voor “afgoden” weer “giloeliem” is? Hoe onthullend! Dus als het verblijf van onze voorouders in Egypte en hun opkomst uit die plaats op de een of andere manier gelijkwaardig is aan onze tijd, moeten we de afgoderij in het kamp van Israël overwegen.

Het maakt niet uit hoe deze idolen eruit zien, of welke vorm ze aannemen, of hoe ze worden aanbeden, spirituele entiteiten verdwijnen niet of verdwijnen niet. Ze zijn nog steeds in oorlog met Elohim en Zijn volk, en ze kunnen ons nog steeds vasthouden. Hoewel ze niet de vorm aannemen die ze in het oude Egypte hebben gedaan, zijn ze niet gestopt ‘afschuwelijk mestkalmen’ te zijn die we met geweld van onszelf moeten verwijderen. De Gilgal-ervaring is nog niet voorbij.

Als een kanttekening kunnen we het feit in overweging nemen dat op de plaats van de grootste internationale intergeloof conventie – dat is waar de poging werd gedaan om een ​​toren naar de hemel op te heffen en “als de Allerhoogste” te zijn, in Bavel – Mitzrayim (de stamvader van de natie Egypte die ook de oom van Nimrod was) zou aanwezig zijn geweest. Zo werden de overtuigingen, met de entiteiten die hen vergezelden, getransporteerd van die wieg van de opstand van de mensheid naar de hele bekende wereld van de dag. Babylon heeft altijd haar rol gespeeld als de vertegenwoordiger van de vijand, en nog steeds, in elk tijdperk van de menselijke geschiedenis. Het is van haar, dat gedoemd is tot vernietiging, dat we moeten vluchten (terwijl we de ‘mestballen’ afblazen als we gaan zodat we sneller kunnen rennen zonder “onbelemmerd door de zonde”), opdat we niet met haar vallen. Dit wordt goed samengevat in Openbaring hoofdstuk 18.”

Met dank aan Ephraim en Rimona Frank