Er is een ander seizoen begonnen. We mogen de gereedschappen gebruiken, want we hebben de bouwtekening. We hebben de instructies ontvangen en de Voorman is langs geweest.

Het is niet zo dat Hij alles aan ons overlaat, neen, Hij kijkt of wij Zijn goede raad toepassen.

Wat we hebben ontvangen was niet voor ons eigen gerief, maar om in Zijn Koninkrijk te gebruiken zodat deze meer zichtbaar wordt in de wereld tot zegen van hen die zoeken.

De Voorman liet ons niet alleen met de instructies en het gereedschap, neen, Hij liet toe dat het stressniveau steeg. Niet ver weg, maar dichtbij en overal.

Afgelopen jaar sprak men veel over die stress. Het voorheen gelovig vertrouwen, hoop en blijdschap maakte plaats voor onzekerheid, onrust en focus op de stress.

Mogen we de stress,zoals we het benoemen, zien als een toets, zodat de Voorman kan zien, wie het werkelijk te doen is om het einddoel te bereiken?

In eerste instantie is verwarring te begrijpen,maar om daarin verder te gaan en naar de veroorzakers van stress te kijken in plaats van naar de Voorman Die ons een opdracht gegeven  heeft, is geen goede zaak. Dat gaat ten koste van de volharding, trouw en geloofsvertrouwen in de Voorman.

Het is een zegen om huiswerk te krijgen om te zien waar de zwakke plekken zijn, om die met Vaders hulp te versterken. Daarbij laat de stress ook zien, wie er wel en wie er op den duur niet meer diezelfde snelheid, motivatie en doel voor ogen heeft.

Zelf ben ik min of meer in een tijd van evalueren gekomen. Zeker wel sinds 2007 gaan delen van wat Hij deelde met mij, maar de laatste tijd krijg ik meer ruimte voor andere zaken.  Veertien jaar , waarvan de laatste vijf, zes jaar met meer geopenbaarde inzichten, zijn in rustiger vaarwater gekomen. Ik mag al het ware kijken wat er van het gezaaide goed terecht gekomen is, alhoewel mijn motivatie is, dat Hij het ziet en beoordeelt.

Vanmorgen kwam een begrip in m’n gedachten over verflauwen en verachteren. Dat vond ik in Hebreeën 12:

Hebr 12: 3 Want aanmerkt Dezen, Die zodanig een tegenspreken van de zondaren tegen Zich heeft verdragen, opdat gij niet verflauwt en bezwijkt in uw zielen.

bezwijkt, faint G1590

3 For G1063 consider G357 him that endured G5278 such G5108 contradiction G485 of G5259 sinners G268 against G1519 himself G846, lest G3363 ye be wearied G2577 and faint G1590 in your G5216 minds G5590.

G1590

Original: ἐκλύω

Transliteration: ekluō

Phonetic: ek-loo’-o

Thayer Definition:

to loose, unloose, to set free

to dissolve, metaphorically, to weaken, relax, exhaust

to have one’s strength relaxed, to be enfeebled through exhaustion, to grow weak, grow weary, be tired out

to despond, become faint hearted

Origin: from G1537 and G3089

Strong’s Definition: From G1537 and G3089; to relax (literally or figuratively): – faint.

 

Ook kwam mij de droom van Yosef voor de geest, waarin hij mag uitleggen wat die zeven volle aren en die zeven vette koeien betekenen. De uitleg was dat er in die zeven vette jaren zij voorraad moesten aanleggen en dan zouden zij niet van honger omkomen. Zelfs vreemdelingen zouden ervan eten.

Ligt hier een les voor ons?

Hebben wij de vette jaren gehad om de aanstaande hongersnood te kunnen overbruggen, omdat we het gereedschap, instructies trouw en met volharding hebben gebruikt?

Hebben wij de stress zoveel als in ons is gelaten waar die is, om onafgebroken te bouwen?

Of hebben wij bijtijds ingezien dat we niet verflauwen moeten, ons omgekeerd hebben en met Vaders hulp weer op de been gebracht aan de uitbouw begonnen?

Er liggen wijze lessen in het geschreven Woord! En diepe betekenissen om een hulp te zijn in bange tijden.

 

Gen 41:28 Dit is het woord, hetwelk ik tot Faraö gesproken heb: hetgeen God is doende, heeft Hij Faraö vertoond.

29 Zie, de zeven aankomende jaren, zal er grote overvloed in het ganse land van Egypte zijn.

30 Maar na dezelve zullen er opstaan zeven jaren des hongers; dan zal in het land van Egypte al die overvloed vergeten worden; en de honger zal het land verteren.

31 Ook zal de overvloed in het land niet gemerkt worden, vanwege dienzelven honger, die daarna wezen zal; want hij zal zeer zwaar zijn.

32 En aangaande, dat die droom aan Faraö ten tweeden maal is herhaald, is, omdat de zaak van God vastbesloten is, en dat God haast, om dezelve te doen.

Wanneer wij de stilte zoeken om van Hem Zijn wegen te leren zal Hij ons voorzien van diepe levensraad. Hij laat ons geen wezen.

Mogen we de stress aangrijpen om ons te reinigen van alles wat we meenamen en Hem niet eerde, Hem niet rechtstreeks erkende.

Niet rechtstreeks erkende?

Wat te denken van Yeshua’s woorden dat de Ruach haKodesh ons naar alle waarheid wil leiden en wij zo makkelijk aannemen dat deze en gene het weet en leert…Weinig vernemen we dat men het van Vader Zelf kreeg en dát wil Hij.

Hij wil de eerste zijn. Hij wil gewoon Zijn bruid voor Zichzelf.

En wat als de Bruid blijft talmen?

We weten uit het Woord dat de eerste generatie na Goshen in de woestijn stierf, uitgezonderd Yoshua en Caleb. Twee uitzonderingen.

Ligt daar ook geen belangrijke levensles voor ons?

Dat uit dat hele volkje Israel slechts twee het beloofde land in mochten… Zelfs Mozes mocht niet.

Voor mij zijn zulke voorbeelden en zeker als ik ze evaluerend in gedachten krijg, waarschuwing en aansporing.

Er staat dat wij niet van node hebben dat men ons leert. We zijn gekomen in een tijd van evaluatie, bekering of niet bruikbaar om de oogst binnen te halen.

Hij wil dat wij Hem op de eerste plaats zetten om het alleen van Hem te leren en te verwachten. Dan kan Hij met recht zeggen dat Hij een ondertrouwde vrouw heeft die de bijbelse rol serieus heeft genomen.

Dat is naderen.

Laten we Hem vragen…Eer zij riepen, antwoordde Hij.

Alle eer aan Hem Die is, was en komen zal!