Wanneer we onze vinger door onvoorzichtigheid tussen de deur hebben gestoken, kunnen we de schade bekijken, de deurophanging doorzoeken, de snelheid waarmee de deur dichtsloeg onderzoeken en niet nagaan waaróm de vinger tussen de deur gekomen is…
Dit voorbeeld kunnen we plaatsen op de gebeurtenissen die ons allen geruime tijd bezighouden. We kunnen in het Boek nagaan in welke tijd we het zouden kunnen plaatsen, de tijd van moeite, verantwoordelijkheid bij de maker van de deur of kozijn zoeken die het niet goed gemaakt zou hebben,
máár…
vragen wij ons ook af waarom en waartoe het gebeurt?
We lezen in het Woord dat het oordeel eerstens bij het huis Gods begint…
Wat hebben wij laten liggen?
In het geval van Jona, werden de zeelieden het eerst getroffen…
In het geval van ons wordt bijvoorbeeld de middenstand getroffen..
Is er een overeenkomst?
Zien wij iets over het hoofd?
Hebben wij een schriftuurlijke boodschap genegeerd of niet opmerkzaam genoeg geweest, waardoor mensen, die het niet konden weten, door onze onbedachtzaamheid, er directe nadeel van ondervinden?
Laten wij onszelf onderzoeken in plaats van de symptomen tegen het licht te houden en die proberen te doorgronden.
Persoonlijk bemerk ik weinig zelfonderzoek onder ons in deze tijd, maar veelmeer de symptomen zoeken te ontrafelen. Dat stemt mij tot nadenken.
Sinds dat ik door Vaders Woord en Geest gewaar werd dat ik Israeliet ben naar Zijn belofte en mocht uitgaan om dat te gaan delen, ben ik,zijn wij en een minderheid van anderen, die het geopenbaard kregen, veel weerstand, traditie en religie tegengekomen. Het is geen populaire boodschap blijkt wel. Maar het is wel een belangrijk onderdeel in de voorbereidingstijd van de bruid, die door Yeshua’s werk haar identiteit als mede- Israeliet moet gaan aanvaarden.
Het is mij duidelijk geworden dat de meeste bijbelgelovigen slapen, net als Jona in het schip. Hij had een opdracht van de Vader gekregen die hij niet wilde opvolgen.
De dicipelen kregen na een paar jaar de opdracht om uit te gaan en anderen tot Yeshua’s dicipelen te maken.
Door Yeshua’s onderwijs wisten de dicipelen dat zij naar de verloren schapen van het huis van Israel moesten gaan. Zij leerden hen alles wat Yeshua hen geleerd had en dezen die dat aannamen werden van harte gedoopt op hun getuigenis.
Getuigen wij dat wij eertijds verloren schapen van het huis van Israel waren en nu gevonden zijn en schapen zijn IN het huis van Israel? Zodat wij als schapen Israels op onze beurt uit mogen gaan om andere verloren schapen uit het huis van Israel de blijde boodschap te vertellen dat Yeshua in de bres gestaan heeft door de wet der zonde en des doods aan het hout te nagelen, waardoor de verloren schapen/lo ammi Ammi mogen worden?
Alles naar de belofte en op Yeshua’s bloedverbond?
Staat er niet in 1Co_14:1 “Jaagt de liefde na, en ijvert om de geestelijke gaven, maar meest, dat gij moogt profeteren“
Waar zijn zij die het Woord profeteren en de geopenbaarde boodschap in hun leven praktiseren zodat het tot een levend voorbeeld voor velen is?
Zou het kunnen zijn dat de huidige gebeurtenissen, die nog niet eens de bijbelgelovigen zo hard treft, eenzelfde resultaat proberen te stimuleren als de storm die de zeelieden trof met een slapende Jona?En wat als wij Jona zijn en er niet voor kiezen wakker te worden?Treft ons en de ‘zeelieden’ die ons in hun schip meegenomen hebben (maatschappij) dan een zwaardere plaag?
En zo ik zie zijn deze ‘plagen” genade om ons te manen onze opdracht op te nemen.
We zagen door allerlei aannames of vroegere erfenis de boodschap van de vissers niet en nu de jagers aan bod komen, kunnen we nog wakker worden, zodat de storm gestild wordt.
Dan gaat onze aandacht niet meer naar de mensen om ons heen die alles doen wat verboden is. En ook niet naar de symptomen die de storm veroorzaakt of het mogelijke scenario dat zou kunnen volgen…
Neen, dan zien we dat de mensen, zeelieden, om ons heen door ons talmen getroffen werden. En ook nog es weerhouden werden om tot de Koning te naderen.
Talmen van geroepenen treft hen die de kostbare boodschap onthouden wordt.
In het geval van Jona was de aanzwellende storm genoeg om Jona te manen, wakker te worden en hun vrees en angst met alle gevolgen van dien, deed Jona beseffen, dat het aan hem lag.
Overboord gooien was de enige optie en toen hield de storm op.
Jona kreeg nog een kans.
Er liggen diepe lessen in de geschiedenis van Jona.
Laten we er lering uit trekken.
Toets mijn woorden!
Tegenhetlicht 