Een oud poëzieversje blijft me om de woorden en inhoud bij:
Min de stilte in uw wezen, min de stilte die bezielt, zij die alle stilte vrezen, hebben nooit hun hart gelezen, hebben nooit geknield.
Maar zeker de verzen uit het Woord, waarin Elia zich vertwijfeld afvroeg waarom hij helemaal alleen overgelaten werd.
1Ko 19:10 En hij zeide: Ik heb zeer geijverd voor YHVH, den God der heirscharen; want de kinderen Israels hebben Uw verbond verlaten, Uw altaren afgebroken en Uw profeten met het zwaard gedood; en ik alleen ben overgebleven, en zij zoeken mijn ziel, om die weg te nemen.
En Hij zeide: Ga uit, en sta op dezen berg, voor het aangezicht des YHVH’s. En ziet YHVH ging voorbij, en een grote en sterke wind, scheurende de bergen, en brekende de steenrotsen, voor YHVH henen; doch YHVH was in den wind niet; en na dezen wind een aardbeving; YHVH was ook in de aardbeving niet;
En na de aardbeving een vuur;YHVH was ook in het vuur niet; en na het vuur het suizen van een zachte stilte.
En het geschiedde, als Elia dat hoorde, dat hij zijn aangezicht bewond met zijn mantel, en uitging, en stond in den ingang der spelonk. En ziet, een stem kwam tot hem, die zeide: Wat maakt gij hier, Elia?
Er zijn momenten van stilte die aangeven dat Hij nadert…
Dat zijn kostbare momenten.
Van de zomer waren wij in de Dolomieten en ik mocht daar een specifiek moment van stilte ervaren. Gewoonlijk is het daar natuurlijk stil, maar dat andere kwam nader…een stilte in de stilte.
Een geestelijke ervaring, waarin Hij gedachten deelt, anders kan ik het niet omschrijven. Maar ook een eenzijn, die via alléén emotie niet tot die hoogte, diepte en breedte mogelijk is. Een volkomen harmonie, in shalom en overgave. En een luisterend oor, die afgestemd is op dat Wezen, Dat ons leidt in alle waarheid. Hij kondigt Zich tevoren aan…
En zo op een onverwachts moment was daar kwam daar dat naderen in de stilte rond Masada opnieuw mijn bewustzijn binnen.
Net of eeuwigheid de tijd overneemt.
Opgetild worden en losgemaakt. Woorden komen die met geest verstaan worden.
Een ervaring die je soms ook nog aan een enkele ander kan omschrijven.
Hij leeft, Die mij Leven gaf.
Wij beschrijven vaak dat Hij onze Bruidegom is en dat is Hij ook.
Hij is met ons een verbond aangegaan en wij, die dat beaamden, hebben er bevestigend op geantwoord.
Alles wat eruit voortkomt is vanuit dat verbond en soms komt Hij dat op een specifieke manier bevestigen.
Psa_23:2 Hij doet mij nederliggen in grazige weiden; Hij voert mij zachtjes aan zeer stille wateren.
Isa_32:18 En mijn volk zal in een woonplaats des vredes wonen, en in welverzekerde woningen, en in stille geruste plaatsen.
Joh 17:21 Opdat zij allen een zijn, gelijkerwijs Gij, Vader, in Mij, en Ik in U, dat ook zij in Ons een zijn; opdat de wereld gelove, dat Gij Mij gezonden hebt.
Joh 17:22 En Ik heb hun de heerlijkheid gegeven, die Gij Mij gegeven hebt; opdat zij een zijn, gelijk als Wij Een zijn;
Joh 17:23 Ik in hen, en Gij in Mij; opdat zij volmaakt zijn in een, en opdat de wereld bekenne, dat Gij Mij gezonden hebt, en hen liefgehad hebt, gelijk Gij Mij liefgehad hebt.
Joh 17:24 Vader, Ik wil, dat waar Ik ben, ook die bij Mij zijn, die Gij Mij gegeven hebt; opdat zij Mijn heerlijkheid mogen aanschouwen, die Gij Mij gegeven hebt; want Gij hebt Mij liefgehad, voor de grondlegging der wereld.
Eph 5:30 Want wij zijn leden Zijns lichaams, van Zijn vlees en van Zijn benen.
Eph 5:31 Daarom zal een mens zijn vader en moeder verlaten, en zal zijn vrouw aanhangen; en zij twee zullen tot een vlees wezen.
Eph 5:32 Deze verborgenheid is groot; doch ik zeg dit, ziende op Yeshua en op de Gemeente.
Verbondsbelofte in Genesis 15 welke matcht met Galaten 3
Rev 22:16 Ik, Yeshua, heb Mijn engel gezonden om ulieden deze dingen te getuigen in de Gemeenten. Ik ben de Wortel en het geslacht Davids, de blinkende Morgenster.
Rev 22:17 En de Geest en de Bruid zeggen: Kom! En die het hoort, zegge: Kom! En die dorst heeft, kome; en die wil, neme het water des levens om niet.
Tegenhetlicht 