Recentelijk hoorde ik een korte uitleg over het lot van de zonen van Aaron. Zij stierven door het maken van vreemd vuur, wat YHVH hen niet geboden had:

Lev 10:1  En de zonen van Aaron, Nadab en Abihu, namen een ieder zijn wierookvat, en deden vuur daarin, en leiden reukwerk daarop, en brachten vreemd vuur voor het aangezicht des HEEREN, hetwelk hij hen niet geboden had. 
Lev 10:2  Toen ging een vuur uit van het aangezicht des HEEREN, en verteerde hen; en zij stierven voor het aangezicht des HEEREN. 
Lev 10:3  En Mozes zeide tot Aaron: Dat is het, wat de HEERE gesproken heeft, zeggende: In degenen, die tot Mij naderen, zal Ik geheiligd worden, en voor het aangezicht van al het volk zal Ik verheerlijkt worden. Doch Aaron zweeg stil.

Wat moet dat een impact gehad hebben! Maar ook Aaron had gezondigd door het gouden kalf te maken – Exodus 32. Degene die de uitleg gaf, vertelde dat de dood van de zonen ook de straf voor Aaron werd, omdat hij na het gouden kalf niet direct gestraft werd.

Mij bleef dit gebeuren bij en bracht me naar vandaag. Ook naar mijzelf.

Zijn wij zuiver begonnen met de beste bedoelingen? En zijn wij voortgegaan in de weg die Hij ons voorgaat? Hebben wij onze kinderen, zo wij die hebben, of die ons in bredere zin toevertrouwd zijn, het goede voorgehouden? Het goede wat vaak ook aan de jonge levens offers kost? Of hebben wij de lijn laten vieren?

Regelmatig hebben we gesprek met jongeren, we grijpen die kans aan en willen hun leven begrijpen, hoe zij erin staan. De school, de maatschappij waar zij grotendeels in leven, hun toekomstbeeld, hun dagelijks leven, hun geloof en hoe hun ouders hen voorgaan, het mag verteld worden. Want onze jeugd is de volgende generatie.

Met de uitleg over Aaron en zijn zonen werd het me opnieuw duidelijk dat tolerantie gevaar in houdt, namelijk afglijden naar verder weg met als gevolg veel moeilijker terugkomen of verdrietig genoeg verdwalen.

De wereld en de verlokkelijkheden zitten niet stil. Zij hebben grote aantrekkingskracht. De resultaten laten niet lang op zich wachten. Als ouders zijn we verantwoordelijk om onze kinderen te manen, te leiden, hen verantwoordelijke vervanging te bieden. Zij kijken het voorbeeld van ons af en nemen dat mee de generaties door.

Een onbeleden zonde lift mee in een gedrag en vindt zijn weg in afgeleide zaken. Het is zo belangrijk open kaart te spelen met hen die naar ons kijken hoe wij het doen. Transparantie en eerlijkheid zijn een must evenals onze oprechte liefde voor onze kinderen.

Het voorbeeld van Aaron is er een die wij kunnen vermijden met de hulp van Abba Vader, want we moeten wel bedenken dat alles oorzaak en gevolg heeft.

Toets mijn woorden alstublieft!