Afgelopen week was ik in Israel en ik kreeg gedachten over een patroon en parallel.

Namen kwamen in mij op…

Yosef…Yeshua…Efraïm… ook nu!

Yosef werd niet herkend door zijn broers. Hij was een regent aan het hof in Egypte. De vraag is natuurlijk ook of de broers überhaupt verwachtten dat Yosef daar zou zijn, maar uitgaande van de gang van zaken,zal hij er egyptisch uit hebben gezien..

Gen 42:7  Als Jozef zijn broederen zag, zo kende hij hen; maar hij hield zich vreemd jegens hen, en sprak hard met hen, en zeide tot hen: Van waar komt gij? En zij zeiden: Uit het land Kanaan; om spijze te kopen. 
Gen 42:8  Jozef dan kende zijn broederen; maar zij kenden hem niet. 

Yeshua werd niet herkend door de zijnen wie Hij was. Opmerkelijk genoeg ging Hij niet openlijk naar het loofhuttenfeest in Jeruzalem, gezien de woorden uit Joh/Yoch 7…

Joh 7:10  Maar als Zijn broeders opgegaan waren, toen ging Hij ook Zelf op tot het feest, niet openlijk, maar als in het verborgen. 

Efraïm…Ik heb Efraïm, het Israel naar de belofte in Jeruzalem gezien en gesproken. En ik heb iets opgemerkt waardoor ik tot de gedachte kwam dat Efraïm, het huis van Israel , wat Lo Ammi was, hetzelfde traject ondergaat als Yosef en Yeshua. Zij worden niet herkend en zijn zó bewogen voor hun andere broers, maar kunnen dat ten volle niet delen. Efraim was verborgen in de volkeren voor lange tijd en dáár trok de Ruach haKodesh hen, getuige Deu 30:1 

Voorts zal het geschieden, wanneer al deze dingen over u zullen gekomen zijn, deze zegen of deze vloek, die ik u voorgesteld heb; zo zult gij het weder ( in tegenstelling tot het huis van Juda die oa de shabbat altijd bleef doen)ter harte nemen, onder alle volken, waarheen u de HEERE, uw God, gedreven heeft; 
Deu 30:2  En gij zult u bekeren tot den HEERE, uw God, en Zijner stem gehoorzaam zijn, naar alles, wat ik u heden gebiede, gij en uw kinderen, met uw ganse hart en met uw ganse ziel. 
Deu 30:3  En de HEERE, uw God, zal uw gevangenis wenden, en Zich uwer ontfermen; en Hij zal u weder vergaderen uit al de volken, waarheen u de HEERE, uw God, verstrooid had. 
Deu 30:4  Al waren uw verdrevenen aan het einde des hemels, van daar zal u de HEERE, uw God, vergaderen, en van daar zal Hij u nemen. 
Deu 30:5  En de HEERE, uw God, zal u brengen in het land, dat uw vaderen erfelijk bezeten hebben, en gij zult dat erfelijk bezitten; en Hij zal u weldoen, en zal u vermenigvuldigen boven uw vaderen. 

Jer_31:18  Ik heb wel gehoord, dat zich Efraim beklaagt, zeggende: Gij hebt mij getuchtigd, en ik ben getuchtigd geworden als een ongewend kalf. Bekeer mij, zo zal ik bekeerd zijn, want Gij zijt de HEERE, mijn God!
Jer_31:20  Is niet Efraim Mij een dierbare zoon, is hij Mij niet een troetelkind? Want sinds Ik tegen hem gesproken heb, denk Ik nog ernstelijk aan hem; daarom rommelt Mijn ingewand over hem; Ik zal Mij zijner zekerlijk ontfermen, spreekt de HEERE.

Jer_31:9  Zij zullen komen met geween, en met smekingen zal Ik hen voeren; Ik zal hen leiden aan de waterbeken, in een rechte weg, waarin zij zich niet zullen stoten; want Ik ben Israel tot een Vader, en Efraim is Mijn eerstgeborene.

Eze_37:16  Gij nu, mensenkind! neem u een hout, en schrijf daarop: Voor Juda, en voor de kinderen Israels, zijn metgezellen; en neem een ander hout, en schrijf daarop: Voor Jozef, het hout van Efraim, en van het ganse huis Israels, zijn metgezellen.

Ik heb de straten vol gezien met hen die Yeshua erkennen en Hem belijden en het effect van Zijn Licht in ons door ons heen zien stromen. Stilzwijgend en aanwezig.

Het is nodig dat we toegeven aan het verlangen om in Jeruzalem te zijn. Het is Vaders gekozen lokatie boven alle steden in de wereld.Het is een deel van Zijn totale lokatie die Hij koos. Dat ervaar je wanneer je er bent. Het voelt als  een welkom briesje op een warme dag.

Ik ken geen andere lokatie ter wereld waar je bij wijze van spreke een ieder aan kan spreken om te vragen naar zijn of haar motivatie daar te zijn. Ik heb zoveel meer mensen gezien die weten dat zij Israel zijn, maar nog niet herkend worden. Die gewaarwording, besef ik, is net als bij Yosef en Yeshua voor latere tijd. Op individuele basis zijn er die kostbare ontmoetingen met de twee huizen in kort bestek, want het begin is gemaakt door Hem.Nationale hereniging ligt wat verder in het verschiet.

Romeinen 9-11

Enkele dáár geschreven gedachten

 

Nadenken over dat speciale gevoel dat ik hier ervaar…
Het zijn niet de joodse mensen die mij dat gevoel geven alhoewel de gezongen hebreeuwse liederen mij naar t verlangen brengen van YHVH’S hand om ons te doen naderen. Ook Juda mist iets fundamenteels. Dat ervaar ik nu ik opnieuw hier ben. Daarom ben ik gaan nadenken waar t vandaan kwam, dat gevoel van hier even willen zijn.

Het is denk ik tóch Zijn gekozen land, die mij terug wil doen keren en dat Hij via dat gevoel, zo noem ik t maar even, mij gebruikt of iets wil delen om te delen.

Wij als Yosef in de volkeren hebben de volheid in Yeshua. Niet Juda heeft ons doen beseffen om terug te keren naar YHVH’S geboden! Hij was het Zelf; door Zijn Ruach maakte Hij Zijn verborgen wegen bekend. Het zou weleens aan ons enthousiasme kunnen liggen, dat we denken dat het sprankelende verlangen bij Juda vandaan kont, maar het is Hij Die dat in ons bewerken doet. De Ish- Bruidegom- Man, Die voor ons, de verloren schapen van het huis Israel, stierf om zo de weggezonden vrouw opnieuw te kunnen huwen.. Juda op zeker tijdstip te doen gaan beseffen, dat Yosef/Israel naar de belofte teruggekeerd is naar de ketuba van haar Man en Maker.

In gedachten houdende dat Juda, een onderdeel van het gehele volk, sinds een deel (Yosef/Efraim/Israel) van datzelfde gehele volk weggezonden werd, onvolledig is.. Kan het ook niet anders dat de volheid bij YHVH te verwachten is en niet bij Juda. Uit het feit dat de ultieme hereniging nog niet is, mogen we opmaken dat we sowieso mogen gaan onderscheiden:
— waar t sprankelende verlangen vandaan komt.
— hoe wij Juda mogen en kunnen benaderen zodat Yeshua Zijn plaats behoudt en er behagen in schept.
— wat mij mogen betekenen in Zijn gekozen land en Jeruzalem
— aan wie wij daadwerkelijk de eer brengen
— welke taak wij hebben in de volkeren