Tegenhetlicht

Terug naar de Oude paden

Ik hef mijn ogen…

Een reactie plaatsen

Een trektocht met alleen ons gezin deze zomer heeft mij opnieuw bepaald bij de bijzondere natuur van de schepping. Eén plaats in de Dolomieten trok wel heel direct mijn aandacht en ik besefte dat wij in ons lage land toch wel wat de instelling hebben, dat we iets vrij makkelijk naar de hand kunnen zetten…we polderen land in, maken dijken, pompen water weg enzo…Onwillekeurig nemen we aan dat het land toch vrij makkelijk naar onze hand gezet kan worden. Maar zoiets is in de Dolomieten niet zo eenvoudig. Daar besefte ik opnieuw onze afhankelijkheid, Maar ook de troost ten gevolge van overgave…

Ik mijmerde over de lagelandse instelling van onafhankelijkheid en de gemoedelijkheid van de bevolking die geen bergen opzij kunnen schuiven om hun plannen uit te voeren. Zou de aard van natuur onze instelling kunnen beïnvloeden?

Omstandigheden kunnen dat wél.

Voor mij was het loskomen van velerlei beslommeringen en na een inleiding dat ultieme moment op 1/3 hoogte van de berg te mogen beleven, dat natuur de hand van de Vader laat zien. Natuur die we niet kunnen omzetten of naar onze hand, is een middel tot bevrijding van onze lasten. Hij heeft het gemaakt en naar ons persoonlijk gaat Zijn aandacht uit.

In dat los mogen laten, is er ineens zachtjes naderbij komend het besef dat Hij er is, altijd is, ook nu!

Toen die realiteit me als het ware ging omringen, kwam bij mij die psalm omhoog, waar ik een paar jaar geleden zo’n bijzondere droom overkreeg en ik op zoek ging naar de melodie die bij de droom paste…. Psalm 121

Ik had de melodie “bij” me en dáár…dáár liet ik de klanken komen en de woorden… Als het ware vasthouden wilde ik et, onthouden voor “later”…

Wanneer wij soms ongemerkt, zonder plan vooraf, naar stille plaatsen gaan en de zaken achterwege laten om beslist bereikbaar te zijn of  steeds “online” , kan ons zo’n moment als deze overkomen en gesterkt kunnen we dan weer aan de slag wat op ons pad komt, het woestijnpad …om ons te vormen.

Dank aan Abba YHVH, Die ons gedenkt waar wij ons mogen bevinden,

Shalom, Hadassah

20170813_130656

 

Auteur: hadassah18

Van jongsafaan hield ik ervan om wat ik zag te verwoorden. Er waren ervaringen die ik liever schreef dan ze vertellen. Min of meer komend vanuit de rechtse flank van het christelijk geloof zonder kerklid te zijn, kreeg ik liefde voor het geschreven Woord die ook wel bijbel wordt genoemd. Al jong was ik overtuigd van de Weg,maar wist, dacht ik, het juiste pad niet. Maar de Vader wist het en begin dertig was ik, toen Hij mij met een levensveranderende gebeurtenis bevrijdde, wat ik als wederomgeboren beschouw. Die ervaring maakte dat ik Hem wilde dienen, maar Hij mocht het bepalen en dat deed Hij. In 2007 gaf Hij duidelijk aan dat ik mocht gaan delen van wat ik van Hem ontvangen had. Dat onderwerp zag ik in die tijd zelden in Nederland en omstreken. Een groot verlangen is het dat de twee huizen spoedig één kudde worden zoals beschreven in Ezechiël 37 en andere verwijzingen. Ik ben gelukkig getrouwd, moeder en ik heb mijn identiteit gevonden in YHVH's onderwijzingen. Johannes 14:26 is een raad die ik hoog acht. Het geschreven Woord van YHVH krijgt prioriteit. Naast schrijvend delen hou ik ervan om hen die de wil van de Vader willen doen, te ontmoeten en heb een brede belangstelling. Veel verantwoorde onderwerpen hebben mijn belangstelling. Dankbaar dat Hij mij ertoe aanzette om te gaan delen, wandel ik mijn levensreis, vertrouwend dat Hij het wel zal maken. "En zeg de kinderen Israels dat zij voorttrekken" Exodus 14:15

Geef een reactie

Vul je gegevens in of klik op een icoon om in te loggen.

WordPress.com logo

Je reageert onder je WordPress.com account. Log uit /  Bijwerken )

Facebook foto

Je reageert onder je Facebook account. Log uit /  Bijwerken )

Verbinden met %s